شهرها در قرن بیست و یکم: دگرگونی شهری آسیا و اقیانوسیه

مرکز این تحول شهرنشینی سریع منطقه است. بین سال‌های 1970 تا 2017، اقتصادهای در حال توسعه در آسیا از نظر رشد و توسعه جمعیت از بقیه جهان بهتر عمل کردند، به طوری که جمعیت شهری 3.4 درصد در سال، بقیه کشورهای در حال توسعه با 2.6 درصد و اقتصادهای توسعه یافته 1 درصد رشد کردند. . این شتاب در سال های آینده ادامه خواهد داشت و تا سال 2050 بیش از 1 میلیارد شهروند جدید به این منطقه اضافه خواهد شد.

شهرهای آسیا-اقیانوسیه، از جمله اوکلند، اوزاکا، آدلاید، ولینگتون، توکیو، پرث، ملبورن و بریزبن، در فهرست جهانی زیست پذیری 2021 واحد اطلاعات اکونومیست به رسمیت شناخته شده اند. اما در مناطق جغرافیایی کم درآمد این قاره، شهروندان باید با سخت ترین آب و هوای جهان روبرو شوند. تا سال 2021، 99 شهر در آسیا در میان 100 شهر جهان در معرض خطر عوامل محیطی مانند آلودگی، استرس گرمایی شدید، کاهش عرضه آب، خطرات طبیعی و ناامنی تغییرات آب و هوایی قرار دارند.

ساکنان شهرها اغلب تحت تأثیر ناامنی آب و هوا قرار می گیرند، آنها متعلق به گروه های اجتماعی-اقتصادی پایین تر هستند که در زمین های خطرناک و حاشیه ای، در ساختمان های با کیفیت پایین و بدون اقدامات حفاظتی در برابر سیل و کنترل دما زندگی می کنند. آنها همچنین ممکن است فاقد امکاناتی مانند تهویه مطبوع باشند و ممکن است بافرهای مالی کمتری برای مقاومت در برابر شوک های درآمدی ناشی از بلایایی مانند سیل داشته باشند.

همانطور که شهرها رشد می کنند، می توانند نابرابرتر شوند زیرا افزایش فعالیت های اقتصادی ارزش زمین و آلودگی را افزایش می دهد و این به ضرر شهروندان کم درآمدی است که کمتر قادر به نقل مکان به مناطق بهتر هستند. سرمایه گذاری ستودنی نیز می تواند مشکل را بدتر کند. به عنوان مثال، یک سیستم حمل و نقل انبوه که زمان سفر در مناطق مرکزی شهری را کاهش می دهد، می تواند کرایه ها را در مسیرها افزایش دهد و ساکنان کم درآمد را مجبور به نقل مکان کند. خانه در آسیا برای بسیاری مقرون به صرفه نیست. تجزیه و تحلیل 211 شهر آسیایی نشان داد که قیمت مسکن برای خانوارهای با درآمد متوسط ​​غیرقابل قبول است. از آنجایی که مسکن مقرون به صرفه دور از دسترس است، بسیاری از ساکنان شهری به مسکن ناکافی و تنها با دسترسی محدود به آب سالم و سرویس بهداشتی رضایت می دهند.

با وجود گستردگی و تنوع چالش ها، این منطقه می تواند گذشته و حال خود را بپذیرد. Khu Teng، مدیر اجرایی سابق شهرهای قابل سکونت مرکز وزارت توسعه ملی (MND) در سنگاپور به یاد می آورد که سنگاپور یکی از قابل زندگی ترین شهرهای جهان است، اما شروع سختی داشت.

“در اوایل دهه 1960، [Singapore was] به سرعت در حال رشد و شلوغی، کمبود مسکن، زاغه های زیاد و مردم فقیر و فقیر. رودخانه سنگاپور یک ناودان باز بود و آب جیره بندی می شد. یادم می آید وقتی کوچکتر بودم، شیرها تمام روز خشک بودند، با این حال ما زیر باران غرق شدیم. ما مسائل مدنی را داشتیم که می توانید به آنها فکر کنید! امروز جمعیت ما سه برابر شده است و با این حال شهر قابل زندگی تر، جذاب تر و انعطاف پذیرتر شده است.»

اکنون، پیشرفت در سراسر آسیا اقیانوسیه به منظور پایدارتر، انعطاف پذیرتر و فراگیرتر شدن آن در حال انجام است. شهرها شروع به یافتن پاسخ‌های نوآورانه به چالش‌های زیست‌محیطی در سراسر منطقه کرده‌اند، از جمله بهره‌گیری از انعطاف‌پذیری مبتنی بر طبیعت مانند “شهرهای اسفنجی” برای کاهش بارندگی و بهبود کیفیت هوا، ساختن جدید “کربن صفر خالص” و بازسازی ساختمان‌های قدیمی. آنها را سازگارتر با آب و هوا و راه حل های حمل و نقل پایدارتر توسعه دهید.

مزایای این فناوری کمک به شهرها برای رسیدگی فعالانه به شکاف‌ها در ارائه خدمات و آسیب‌پذیری‌ها، از جمله دیجیتالی کردن حقوق زمین و نقشه‌برداری جغرافیایی فضایی است که به شهروندان در مناطقی با سیستم‌های آدرس رسمی، برنامه‌های راه‌اندازی که چالش‌های ایمنی شهری را رسیدگی می‌کنند، و مراقبت‌های بهداشتی و پشتیبانی کمک می‌کند. برای سالمندان راه حل های فناوری.

دانلود گزارش کامل.