دادگاه عالی برای رسیدگی به پرونده ای که می تواند قدرت EPA را برای مبارزه با تغییرات آب و هوایی محدود کند

دادگاه عالی ایالات متحده روز دوشنبه به استدلال‌هایی در مورد یک پرونده بزرگ زیست محیطی رسیدگی می‌کند که می‌تواند توانایی آژانس‌های فدرال را برای تنظیم آلودگی هوا – و به طور بالقوه، خیلی بیشتر، مختل کند.

این پرونده سال ها در حال شکل گیری بوده است. در سال 2009 زمانی که دولت اوباما با واقعیتی ناخوشایند مواجه شد، آغاز شد. ریچارد لازاروس، استاد حقوق محیط زیست، می‌گوید: «تغییرات اقلیمی مشکلی بزرگ‌تر از آن است که بتوان بدون توافق بین‌المللی به آن پرداخت، اما «ملت‌های دیگر کاری انجام نمی‌دهند مگر اینکه ایالات متحده در ابتدا اقدام کند و نشان دهد که جدی است».

بنابراین، دولت اوباما این کار را انجام داد، ابتدا صنعت خودروسازی را مجبور به کاهش انتشار کربن کرد و سپس به بزرگترین مشکل انتشار کربن در کشور یعنی نیروگاه های زغال سنگ پرداخت. آژانس حفاظت از محیط زیست به جای تنظیم خود نیروگاه ها، محدودیت های کربن سختی را برای هر ایالت تعیین کرد و ایالت ها را تشویق کرد تا با انتقال به منابع جایگزین انرژی – باد، خورشید، برق آبی و گاز طبیعی، این محدودیت ها را رعایت کنند. هدف این طرح تولید برق کافی برای برآوردن تقاضای ایالات متحده به گونه ای بود که انتشار گازهای گلخانه ای را کاهش دهد.

مبارزه حقوقی ادامه دارد

مفهوم کار کرد. در واقع، آنقدر خوب کار کرد که حتی پس از اینکه طرح قدرت پاک اوباما به طور موقت توسط دادگاه عالی مسدود شد و توسط دولت ترامپ لغو شد، نیروهای بازار همچنان به این مسیر ادامه دادند. بیشتر شرکت‌های آب و برق به ترک زغال سنگ ادامه دادند زیرا بسیار گران است. همانطور که آندره رسترپو از باشگاه سیرا مشاهده می‌کند، EPA در ابتدا پیش‌بینی کرده بود که تا سال 2030 به کاهش آلاینده‌های هدف‌گذاری شده بر اساس برنامه برسد، اما «حتی بدون وجود مقررات، صنعت در سال 2019، یعنی 11 سال زودتر، به آن سطح کاهش دست یافت».

با این حال، این امر باعث نشد که صنعت زغال سنگ، ویرجینیای غربی و 16 ایالت دیگر به مبارزه خود علیه طرح اوباما که اکنون از بین رفته است، ادامه دهند. احتمالاً آنها این کار را برای جلوگیری از احیای طرح انجام دادند.

ایالت ها و صنعت زغال سنگ سال گذشته به دادگاه عالی شکایت کردند. لازاروس، استاد دانشگاه هاروارد، می‌گوید دولت بایدن، از ترس یک حکم فاجعه‌بار، «طرح انرژی پاک را به‌طور یک‌جانبه تسلیم کرد» و متعهد شد که قانون جدیدی بنویسد که فقط خود نیروگاه‌های زغال‌سنگ را تنظیم کند. دفن کردند و به دادگاه گفتند که دیگر از بین رفته است.

اما دادگاه، در یک ادعای عضلانی غیرعادی قدرت، موافقت کرد که طرح لغو شده را بررسی کند. این که چرا. تا حدودی، ابراکثریت محافظه‌کار شش قاضی دادگاه برای محدود کردن قدرت سازمان‌های نظارتی، و به طور بالقوه حتی قدرت کنگره تلاش می‌کند.

مفهوم برای سایر آژانس های فدرال

در موارد اخیر، اکثریت محافظه‌کار دادگاه شروع به طرح چیزی کرده است که آن را «دکترین سؤالات اصلی» می‌نامد، که می‌تواند اختیارات همه آژانس‌ها، از EPA گرفته تا کمیسیون بورس و اوراق بهادار و هیئت مدیره فدرال رزرو را تحت تأثیر قرار دهد.

به طور کلی، نسبت به آژانس ها بسیار کمتر از آنچه رویه قبلی دادگاه پیشنهاد می کرد، احترام می گذارد. به طور خاص، سؤالات اصلی دکترین از کنگره می‌خواهد که به طور خاص سیاست‌ها یا دستورالعمل‌های جدید را تأیید کند، حتی زمانی که زبان یک اساسنامه به یک آژانس قدرت گسترده‌ای می‌دهد. تام جانسون، وکیلی که قبلا برای ویرجینیای غربی در مخالفت با نیروی پاک کار می‌کرد، توضیح می‌دهد: «آیا کنگره به اندازه کافی شفاف صحبت کرده است که به یک آژانس فدرال بگوید که می‌توانید برنامه‌ای ایجاد کنید که تأثیرات قابل‌توجهی بر اقتصاد آمریکا داشته باشد». طرح.

در اینجا، جانسون استدلال می‌کند که EPA از «تغییر شکل‌دهی اقتصاد انرژی با تعیین اینکه چه ترکیبی از نیروی پاک و نیروی زغال‌سنگ باید داشته باشیم» فراتر رفت. این کار را با یک چوب قدرتمند انجام داد. او می‌گوید، «طرح انرژی پاک» سقف‌های انتشار گازهای گلخانه‌ای را کمتر از آنچه از نظر اقتصادی امکان‌پذیر بود، تعیین کرد و اساساً نیروگاه‌های زغال‌سنگ را مجبور به سرمایه‌گذاری در منابع انرژی جایگزین کرد.

کنگره نیز ممکن است دچار مشکل شود

اما دکترین سؤالات اصلی تنها پیچش جدیدی نیست که برخی از محافظه کاران دادگاه از آن حمایت کرده اند. دیگری چیزی به نام دکترین عدم تفویض اختیار است. همانطور که برخی محافظه کاران چیزها را می بینند، کنگره در میزان قدرت نظارتی که می تواند به آژانس ها بدهد کاملاً محدود است.

جاناتان برایت‌بیل، وکیل محیط‌زیست که قبلاً نماینده دولت ترامپ در این پرونده بود، حاشیه‌های بیرونی بحث عدم تفویض اختیار را خلاصه می‌کند – یعنی کنگره نمی‌تواند قدرت نامحدودی را به سازمان‌های اجرایی تفویض کند، صرف نظر از شرایط. به هر حال، او خاطرنشان می‌کند که «نظام ما یک سیستم قانون اساسی است» و قانون اساسی قدرت قانونگذاری را در اختیار نمایندگان کنگره قرار می‌دهد – نه سازمان‌های اجرایی غیر منتخب.

این نکته در ابتدا توسط قاضی کلارنس توماس در پرونده ای در سال 2001 مطرح شد، یک پرونده EPA که کمتر از آن بود. اما هیچ عدالت دیگری به نظر او نپیوست. حتی قاضی آنتونین اسکالیا، یک نماد محافظه کار، استدلال عدم تفویض اختیار را رد کرد. نظر اکثریت اسکالیا، تا زمانی که کنگره آژانس را با «اصل قابل فهم» هدایت کند، به نمایندگی از اختیارات نظارتی گسترده چراغ سبز نشان می دهد.

اما در سال 2019، نیل گورسوچ، منصوب ترامپ، در نظری که جان رابرتز، قاضی ارشد دادگستری به آن ملحق شد، تلاش کرد تا بحث عدم تفویض اختیار توماس را احیا کند. آنها استدلال کردند که بنیانگذاران این ایده را رد کردند که کنگره می تواند اختیارات خود را تفویض کند.

استادان حقوق، نیکلاس باگلی و جولیان دیویس مورتنسون، پس از بررسی جامع مباحثات در تأسیس، این قرائت تاریخ را به چالش کشیده اند.

بگلی در یکی از قسمت‌های اخیر پادکست گفت: «تا جایی که ما شواهدی در مورد نظر بنیان‌گذاران درباره دکترین عدم تفویض اختیار داریم، شواهد به شدت در جهتی است که آنها فکر می‌کردند چنین چیزی وجود ندارد.» بررسی دقیق.

پروفسور لازاروس، به نوبه خود، نگران است که محدود کردن شدید اختیارات نمایندگی کنگره باعث ایجاد یک سیستم ناکارآمد حکومتی شود. او اشاره می کند که مانند قانون هوای پاک مورد بحث در این مورد، بسیاری از قوانین از “زبان گسترده و گسترده” برای اجازه دادن به آژانس های فدرال برای تنظیم تجارت، بهداشت و ایمنی استفاده می کنند. این هیئت های قانون اساسی در زمان تصویب این قوانین مجاز بودند، اما اکنون پس از گذشت چندین دهه، به نظر می رسد که دیوان عالی نظر خود را تغییر داده است.

در صورت افراط، سؤالات عمده و دکترین های عدم تفویض اختیار می تواند سازمان های فدرال را ضعیف کند. به عنوان مثال، قدرت فدرال رزرو برای تعیین نرخ بهره قطعاً قدرتی با “اهمیت سیاسی و اقتصادی گسترده” است، لازاروس مشاهده می کند. آیا کنگره باید هر سه ماه یکبار برای بررسی نرخ بهره اقدام کند؟

لازاروس فکر نمی کند دادگاه تا این حد پیش برود.

او می‌گوید: «در مقطعی دادگاه تعادل را پیدا می‌کند، اما از هم‌اکنون زمان خواهد رسید» و وقتی نوبت به تغییرات اقلیمی می‌رسد، زمان ما رو به اتمام است.