حل سه فرض مشترک استراتژی ابری

فضای ابری در همه جا وجود دارد: طبق گزارش گارتنر، پیش‌بینی می‌شود که هزینه‌های خدمات ابری عمومی در سال 2021 به 396 میلیارد دلار برسد و در سال 2022 با 21.7 درصد افزایش به 482 میلیارد دلار برسد. و تا سال 2026، گارتنر تخمین می زند که هزینه های ابر عمومی از 45 درصد کل هزینه های فناوری اطلاعات سازمانی فراتر خواهد رفت که در مقایسه با 17 درصد در سال 2021 کاهش یافته است.

اما شرکت‌ها چقدر به طور کامل مزایای بالقوه ابر و محدودیت‌های بالقوه مانند مهاجرت را درک می‌کنند؟ در یک چشم‌انداز پیچیده و در حال تکامل، پیشنهاد فعلی بازیگران اصلی ابر به سازمان‌های امروزی اجازه نمی‌دهد ترکیب مهمی از انعطاف‌پذیری و کنترل مورد انتظار را داشته باشند. در عین حال، با حرکت شرکت‌ها به سمت تحول دیجیتال، تعداد برنامه‌های کاربردی سازمانی مورد استفاده در هر بخش در حال افزایش است.

این بدان معناست که شرکت ها باید در مفروضات کلی استراتژی ابری و همچنین برخی از تصمیمات سرمایه گذاری خود تجدید نظر کرده و مجددا ارزیابی کنند. به عنوان مثال، شرکت ها نمی خواهند با استفاده از نرم افزار یک شرکت قفل کنند و بیشتر از نرم افزار منبع باز استفاده می کنند. تعداد فزاینده ای از خدمات نرم افزار ابری با تخصص منبع باز گزینه های رقابتی را برای پورتفولیوهای متعلق به شرکت های زیرساخت ابری عمومی ارائه می دهند.

در نتیجه، اندازه خدمات ابری – و مسائلی که سازمان ها باید در نظر بگیرند – در حال تغییر است. در اینجا، به مفروضات کلی در مورد استراتژی‌های ابری و آنچه سازمان‌ها باید برای درک کامل مزایای ابر در نظر بگیرند، می‌پردازیم.

افسانه: انتقال به فضای ابری باعث کاهش هزینه ها و افزایش امنیت می شود

دو بزرگ ترین استدلال برای مهاجرت به فضای ابری، فرصت کاهش هزینه های کلی فناوری اطلاعات و استفاده از کنترل های امنیتی بهتر است. با این حال، در حالی که امکان صرفه جویی در هزینه ها وجود دارد، در بسیاری از موارد، سازمان ها برای راحتی هزینه های اضافی پرداخت می کنند و ممکن است هزینه ها افزایش یابد. به عنوان مثال، سرویس‌های ابری خارج از جعبه معمولاً گران‌تر از زیرساخت‌های خود میزبانی شده در محل هستند، اگر مانند زیرساخت‌های قدیمی فناوری اطلاعات مدیریت شوند. در فضای ابری، شرکت‌ها هزینه انعطاف‌پذیری را برای تهیه سریع، استهلاک و مقیاس می‌پردازند و فرصت استفاده از این انعطاف‌پذیری را برای کاهش هزینه‌ها دارند.

این منجر به بازگرداندن ابری شده است: در سال 2019، IDC تخمین می‌زند که 50 درصد از حجم کاری ابر عمومی به زیرساخت‌های داخلی یا ابر خصوصی بازگردانده می‌شود تا از بهترین گزینه برای یک حجم کاری خاص استفاده کند.

از نظر امنیت، ابر ممکن است کنترل‌های پیچیده‌تری داشته باشد که اجرای آن‌ها آسان‌تر از زیرساخت‌های داخلی است. با این حال، ماهیت غیرمتمرکز ابر عمومی می‌تواند موقعیت‌های امنیتی پیچیده‌تری را ایجاد کند – که ممکن است سازمان کنترل کافی بر آنها نداشته باشد. یک نظرسنجی اخیر IDC نشان داد که تقریباً هر شرکتی نوعی از نقض داده های ابری را تجربه کرده است. این بدان معنی است که مشاغل باید اهداف محیط امنیت فناوری اطلاعات خود را در هر منطقه از پشته ابری در نظر بگیرند و ارزیابی کنند.

فرض: چسبیدن به یک ارائه دهنده ابر برای تجارت بهترین است

در حالی که این راحت است، بسیاری از سازمان‌های سطح سازمانی متوجه می‌شوند که مدل جعبه استاندارد یک ارائه‌دهنده اصلی ابر الزامات انعطاف‌پذیری آن را برآورده نمی‌کند. سازمان‌های پیشرفته فناوری اطلاعات می‌توانند فرصت‌هایی برای تطبیق قیمت و زمان با بازار با جابجایی انعطاف‌پذیر حجم کاری بین ارائه‌دهندگان ابری و بین ابر و داخلی پیدا کنند.

همچنین درک این نکته مهم است که «ارائه‌دهندگان ابر» به سه فروشنده اصلی زیرساخت‌های ابری محدود نمی‌شوند – با گذشت زمان، ISV‌های بیشتری به خودی خود به ارائه‌دهندگان ابری تبدیل می‌شوند. به عنوان مثال، یک کاربر پایگاه داده پیشرفته می تواند به عملکرد پیشرفته، رفتار پیچیده، و پیکربندی پیشرفته که در پیشنهادات مدیریت شده ارائه دهنده ابر موجود نیست، تکیه کند. علاوه بر این، اگر کاربران پایگاه داده پیشرفته از پایگاه‌های داده منبع باز مانند PostgreSQL استفاده می‌کنند، باید ناحیه پشته خود را توسط ارائه‌دهنده‌ای که شرکت اصلی پایگاه‌داده است و نه شرکت زیرساختی که صدها برنامه و سرویس دیگر را امروز مدیریت می‌کند، سرویس شود. کنترل روی استقرار پایگاه داده

در نهایت، در حالی که معماری‌های ترکیبی می‌توانند هزینه‌ها را کاهش داده و انعطاف‌پذیری را افزایش دهند، ماهیت داده محوری شرکت‌ها امروزه چالش‌های بیشتری را ارائه می‌کند. انتقال داده‌ها و پایگاه‌های داده دشوار و زمان‌بر است، و استراحت و عقب‌نشینی از خدمات داده ابری اختصاصی می‌تواند چالش‌برانگیز باشد. فروشندگان مستقل ابری می‌توانند با جدا کردن سرویس ارائه‌دهنده ابر، که آزادی و انعطاف‌پذیری مقرون به صرفه را از طریق یک رویکرد ناشناس ابری فراهم می‌کند، صرفه‌جویی در هزینه را تسهیل کنند.

افسانه: ابر منظره ای بالغ است که تغییر نخواهد کرد

فضای ابری یکی از سریع‌ترین حوزه‌های در حال رشد هزینه‌های فناوری اطلاعات در همه صنایع است. اما مطالعات نشان می‌دهد که در حالی که ۹۲ درصد از محیط‌های فناوری اطلاعات حداقل تا حدی مبتنی بر ابر هستند، اتکا به ابر سازمانی در مراحل اولیه تحولی عمیق برای همه شرکت‌ها است. به دور از چشم انداز بالغ و پایدار، فناوری ابر به طور مداوم در حال تکامل است.

یکی از مهم ترین تغییرات تکنولوژیکی در فضای ابری در دهه گذشته کاهش مداوم و چشمگیر هزینه های رایانه و زیرساخت بوده است. همچنین ایجاد ابزارهای توسعه و استفاده از زبان های برنامه نویسی آسان تر شده است و به ابزارهای توسعه اجازه می دهد به سادگی از حوزه متخصصان فناوری اطلاعات فراتر رفته و به سایر بخش های سازمان گسترش یابند.

در نهایت، از آنجایی که سازمان‌ها به دست آوردن مجدد کنترل بر روی یک مرکز ابر عمومی را در اولویت قرار می‌دهند، تخصص فنی ابر در حوزه‌های مختلف در میان فروشندگان خدمات مختلف گسترش یافته است. این ارائه دهندگان با نحوه ایجاد پیشنهادات خدمات ابری – مانند پایگاه داده به عنوان خدمات – که با زیرساخت ابر عمومی جدا شده و تعریف سرویس مدیریت شده را تغییر می دهند، خلاق تر می شوند.

تکامل ابر: یک فرآیند متعادل

در حالی که صحبت از رشد بی نظیر و انرژی و ابرهای عظیم است، هنوز در مراحل اولیه تکامل ابر است. چیزی که با ظهور سازمان از مراحل اولیه پذیرش ابر در حال تغییر است این است که شرکت‌ها می‌خواهند سفارشات کنترلی بالا را بدون نگاه کردن به یک فروشنده ابری پس بگیرند. این منجر به یک رویکرد چند ابری می‌شود که مستلزم استقرار سریع‌تر در فضای داخلی سنتی و ابر عمومی است: طبق مطالعه رفتار خرید کاربر نهایی گارتنر در سال 2020، 76 درصد از پاسخ‌دهندگان گزارش کردند که از بیش از یک ارائه‌دهنده ابر استفاده می‌کنند.

فروشندگان نرم افزار مستقل جدید وارد این چشم انداز نوظهور و در حال تحول می شوند، خدمات مدیریت شده را تغییر اندازه می دهند تا منعکس کننده نیازهای مشتری باشند و تخصص بیشتری را در حوزه های ابری خاص و پلتفرم های منبع باز ارائه می دهند. در نهایت، همانطور که خدمات ابری این فرآیند جداسازی را طی می‌کنند و از معماری یکپارچه دور می‌شوند، تلاش‌های استراتژی ابری به یک عمل متعادل کننده بین کنترل و راحتی تبدیل خواهد شد. شرکت ها باید به طور استراتژیک در مورد اینکه از چه خدماتی از فروشندگان اصلی ابر استفاده کنند و چه خدماتی را ارائه دهندگان مستقل ابری می توانند با مهارت های لازم ارائه دهند، فکر کنند.

این مقاله توسط Insights، بازوی محتوای سفارشی MIT Technology Review ایجاد شده است. این توسط تحریریه MIT Technology Review نوشته نشده است.