[ad_1]
دانشمندان آمریکایی نوع جدیدی از دارو را ساخته اند که بازسازی سلولی را تحریک می کند. این دارو فلج را در موش‌های مبتلا به آسیب نخاعی معکوس کرد و به آنها کمک کرد تا طی چهار هفته پس از درمان دوباره راه بروند.
محققان دانشگاه نورث وسترن که به این مهم دست یافته اند، امیدوارند در سال آینده مجوز آزمایش انسانی را از سازمان غذا و دارو دریافت کنند. ساموئل استاپ، سرپرست این مطالعه، به خبرگزاری فرانسه گفت: «هدف ما ایجاد درمان‌های مناسب برای بیمارستان برای جلوگیری از فلج شدن افراد پس از یک جراحت یا بیماری جدی بود.
فلج درمانی برای مدت طولانی یک هدف پزشکی بوده است و سایر تحقیقات پیشرفته در این زمینه شامل درمان تجربی با استفاده از سلول های بنیادی برای ایجاد نورون های جدید (سلول های عصبی)، ژن درمانی است که به بدن می گوید پروتئین هایی بسازد که به ترمیم اعصاب یا تزریق پروتئین کمک می کند.
از سوی دیگر، تیم Stop از نانوالیاف برای تقلید از معماری ماتریکس خارج سلولی با شبکه طبیعی مولکول‌ها در اطراف بافت‌هایی که سلول‌ها را پشتیبانی می‌کنند، استفاده کردند. هر فیبر حدود 10000 برابر نازک‌تر از موی انسان است و از صدها هزار مولکول فعال بیولوژیکی به نام پپتید تشکیل شده است که سیگنال‌هایی را برای تحریک بازسازی عصبی ارسال می‌کند. این درمان به صورت ژلی که 24 ساعت پس از برش نخاع موش‌های آزمایشگاهی به بافت‌های اطراف نخاع تزریق شد، انجام شد.
مولکول های زیستی (سبز و نارنجی) که برای ترمیم نخاع آسیب دیده با سلول ها تعامل دارند
محققان تصمیم گرفتند برای یک روز توقف کنند، زیرا افرادی که به دلیل تصادفات رانندگی، تیراندازی یا موارد دیگر دچار ضایعه نخاعی شده بودند در دریافت درمان با تاخیر مواجه شدند. پس از چهار هفته، موش‌های تحت درمان تقریباً مانند قبل از آسیب، توانایی راه رفتن خود را دوباره به دست آوردند. موش های صحرایی درمان نشده این توانایی را به دست نیاوردند.
محققان سپس موش‌ها را کشتند و اثرات درمان را در سطح سلولی مطالعه کردند و به پیشرفت‌های چشمگیری در نخاع پی بردند. بخش شکسته‌شده نورون‌ها به نام آکسون‌ها بازسازی شد و بافت زخم که می‌توانست به‌عنوان یک مانع فیزیکی برای بازسازی عمل کند، به شدت فشرده شد. علاوه بر این، لایه عایق یک آکسون به نام میلین که برای انتقال پیام های الکتریکی مهم است، ترمیم شد، رگ های خونی که مواد مغذی را به سلول های آسیب دیده حمل می کنند تشکیل شد و نورون های حرکتی بیشتری زنده ماندند.
مولکول ها در حال رقصیدن هستند
یکی از یافته‌های مهم محققان این بود که تشکیل جهش‌های خاص در مولکول‌ها، جرم آنها را تسریع می‌کند و کارایی آنها را افزایش می‌دهد. به گزارش استاپ، این به این دلیل است که گیرنده های عصبی به طور طبیعی در حرکت ثابت هستند و افزایش تحرک مولکول های درمانی در میکروالیاف به آنها کمک می کند تا به طور مؤثرتری به اهداف متحرک خود بچسبند. محققان در واقع دو نسخه از این درمان را آزمایش کردند (یکی با جهش و دیگری بدون جهش)، و نتایج نشان داد که موش هایی که نسخه اصلاح شده را دریافت کرده بودند، عملکرد موثرتری داشتند.
رشد عروق خونی (قرمز) بین سلول‌های طناب نخاعی (آبی) و بافت پشتیبان سلولی (سبز) (12 هفته پس از آسیب)
این ژل که توسط دانشمندان ساخته شده است، اولین در نوع خود است، اما ممکن است نوید نسل جدیدی از داروها به نام “داروهای فوق مولکولی” را بدهد. به جای داشتن یک مولکول واحد، این درمان از مجموعه ای از مولکول ها تشکیل شده است. به گفته محققان، درمان جدید بی خطر است زیرا مواد در عرض چند هفته تجزیه می شوند و برای سلول ها مفید می شوند.
دیگر امیدی نداشته باشید که به سرعت به سمت مطالعات انسانی و بدون نیاز به آزمایشات بیشتر روی حیوانات، مانند آزمایش بر روی پستانداران، حرکت کنید. این به این دلیل است که سیستم عصبی در گونه های مختلف پستانداران بسیار شبیه است و آنها می گویند که در حال حاضر هیچ درمانی برای کمک به بیماران مبتلا به ضایعات نخاعی وجود ندارد که مشکل بزرگی برای انسان است. طبق آمار رسمی، تنها در ایالات متحده حدود 300000 نفر با ضایعات نخاعی زندگی می کنند. آنها طول عمر کمتری نسبت به آسیب های غیر نخاعی دارند و از سال 1980 عمر طولانی تری نداشته اند.
به گفته استاپ، چالش این است که سازمان غذا و دارو چگونه به این درمان ها برخورد خواهد کرد، زیرا آنها کاملاً جدید هستند.
این مطالعه در مجله Science منتشر شده است.
[ad_2]
