[ad_1]
برای سوزاندن برنج، اعصاب لازم است تا پوسته مناسب ته دیگ به دست آید، آن لایه دانه از زمان خود پخته نمی شود، برنزی و ترد است، اما از سوختن خجالت می کشد. تقریباً خیلی دور از دسترس است. شما نمی توانید ببینید چه خبر است. اگر درب آن را بردارید، چیزی که می بینید برنج نرم، بیش از حد پخته، پف کرده و از قبل گرم شده است. اما درب را بلند نکنید و هم نزنید. ممکن است حوله ای را دور لبه بسته باشید تا قطرات سفت را بگیرید. شاید شعله را پر کنید، خم شوید تا آخرین زمزمه آب را بشنوید، سپس شعله را خاموش کنید و بگذارید قابلمه بماند و در حرارت کم بنشیند. باید به حس بویایی خود تکیه کنید تا بدانید بوی شیرین کباب کردن کی می آید – وقتی پاپ کورن را زنده می کند، هسته ها خودشان را بیرون می کشند یا در زمستان از ماشین های در جاده ها شاه بلوط داغ را یادداشت می کنند. سنگ‌های سیاه کوچکی را در موم انداختند و آستین‌هایشان را تکان دادند – تا قبل از تمام شدن تلخی، آن را نجات دهند. پاداش شما: قسمت تاریک برنج، منیت تغییر یافته آن، دانه های سخت و بسته به هم، جویدن و ترد کردن و عالی بودن.
تقریباً در همه جای دنیا که برنج خورده می شود، به عنوان یک غذای اصلی و میراث، مردم نام هایی برای این پوسته گرانبها دارند، از جمله زون، تحدیگ، کام چه، سوکرات، پگائو، نورونجی، هیکاکه، گرتن، کانزو، گوبا، کانکون، کوکولون. ، اوکوگه، راسپا کراک ناسی، bun bun، tutong، dukot، cucayo و bay kdaing. برخی از این نام‌ها از واژه‌های مختلف برای قرار دادن برنج گرفته شده‌اند (تحدیگ در فارسی به معنای ته دیگ است و در برخی از مناطق آفریقا از واژه انگلیسی allied alternative استفاده می‌شود. قابلمه و زیر دیگ)، برنجی که به دیگ می‌چسبد (دوکوت از فعل Cebuano به معنای طولانی چسبیدن می‌آید)، بنابراین باید آن را گرفت (کوبایی «raspa»)، «rasper» در اسپانیایی ، “ضایعات”) و عمل یا حالت سوزاندن (به نظر می رسد “سقراط” از کشور باسک منشا گرفته است. حرارت، یا “تب”؛ “com cháy” معمولا از ویتنامی به عنوان “برنج سوخته” ترجمه می شود).
از دریچه زندگی به سراسر جهان سفر کنید.
– پیگیری تاریخ مکزیک، دوگانگی آن با برنج، عناصر اصلی جدایی ناپذیر از استعمار.
– با سوزاندن ته دیگ توسط یک آشپز ماهر، برنج از یک بازیگر مکمل خفیف به یک قهرمان ثروتمند و پیچیده تبدیل می شود.
– یک غذای بادیه نشین از منصاف، بره و برنج، نشان ملی در اردن و طلسم خانگی برای دیاسپورای عرب آمریکایی در حومه دیترویت.
– سنگال که سرانه برنج بیشتری مصرف می کند، بیشتر آن را تقریباً از هر کشور آفریقایی دیگر وارد می کند و سعی در احیای گونه های داخلی دارد.
[ad_2]
