ممکن است روزی برسد که ستاره شناسان چند ماه قبل از رسیدن به زمین، سیارک را شناسایی کنند. تنها راه فرار در چنین مرحله ای تلاش برای انداختن بمب بر روی هسته سیارک است.
اما آیا کار می کند؟
برخلاف برخی از فیلم های پرفروش هالیوود در دهه 1990، دانشمندان واقعی تقریباً هیچ نگرانی در مورد برخوردهای فاجعه بار سیارک ها ندارند. مدار تقریباً تمام سیارات با قطر بیشتر از یک کیلومتر به دقت ترسیم شده است. مگان بروک سیل، محقق حفاظت از سیاره در آزمایشگاه ملی لارنس لیورمور می گوید: «ما می دانیم که آنها به این زودی در خطر نخواهند بود.
در عوض، آنها بر روی سیارک های نسبتا کوچک، به اندازه یک استادیوم فوتبال تمرکز می کنند. این سیارک ها به دلیل فراوانی و همچنین توانایی شان در فرار از ناظران سیارک ها شناخته شده اند. دکتر. به گفته براک سیال، “اینها سیارک هایی هستند که ما به آنها اهمیت می دهیم زیرا در هیچ کجا دیده نمی شوند.”
چنین سیارکی برای هیولای 10 کیلومتری که 66 میلیون سال پیش زمین را نابود کرد چندان خطرناک به نظر نمی رسد. اما شهاب سنگی که در سال 1908 در آسمان سیبری منفجر شد تنها 60 متر قطر داشت – انفجاری که 2000 کیلومتر مربع از جنگل را لرزاند. “این معادل مساحت کل واشنگتن دی سی است.” به نام براک سیال.
دانشمندان با استفاده از یک شبیه‌سازی با دقت بالا، در مطالعه‌ای که ماه گذشته منتشر شد، به این نتیجه رسیدند که یک سیارک مخفی به قطر 100 متر می‌تواند توسط یک بمب اتمی یک مگاتونی با 99.9 درصد جرم زمین نابود شود. اگر انفجار حداقل 2 ماه طول کشید، قبل از برخورد با زمین از آن خارج شوید.
از نظر تئوری، سیارکی که کره آبی شما را هدف قرار می دهد، ده ها سال قبل از برخورد شناخته شده است. در این حالت، احتمال زیادی وجود دارد که یک فضاپیمای بدون سرنشین با سرعت کافی از زمین منحرف شود. استراتژی انحراف برای اولین بار در سال آینده در ماموریت فضایی تست سیارک دوگانه (DART) ناسا آزمایش خواهد شد.
اما حتی اگر یک سیارک سال ها از زمین فاصله داشته باشد، انحراف آن ممکن است استراتژی خوبی نباشد. در این مرحله، برای تغییر مسیر سیارک به یکباره خیلی دیر است، و اگر شدت تلاش برای حواس پرتی خیلی زیاد باشد، سیارک ممکن است در چند نقطه به قطعات کوچکتر تقسیم شود و با زمین برخورد کند.
به گفته پاتریک میچل، کارشناس نجومی در رصدخانه د لا سیت دازور در فرانسه، استفاده از انفجارهای هسته ای برای از بین بردن یک تهدید بین سیاره ای “همیشه آخرین راه حل” است. اما اگر زمان کافی ندارید، ممکن است آخرین امید شما باشد.
تیمی به رهبری فیزیکدان پاتریک کینگ از آزمایشگاه فیزیک کاربردی دانشگاه جانز هاپکینز یک شبیه سازی سه بعدی انجام دادند تا ببینند آیا انفجار هسته ای می تواند از سیارات محافظت کند یا خیر. او مانند مارکو ایناروس، شرور سریال علمی تخیلی The Expanse، یک سیارک مجازی ۱۰۰ متری را به پنج مدار مختلف پرتاب کرد و اتم های قدرتمند مگاتون را برای استقبال از آنها فرستاد.
این شبیه‌سازی نشان داد که وقتی یک انفجار دو ماه یا زودتر از حد انتظار رخ می‌دهد، یک انفجار اتمی برای منحرف کردن تمام سیارک‌های باقی‌مانده از مدار زمین کافی است. یکی از نویسندگان مقاله، دکتر. به گفته براک سیال، ذرات تغییر شکل نیافته احتمالا آنقدر کوچک هستند که همگی در جو می سوزند.
دکتر. میچل می گوید این استراتژی بی عیب و نقص نیست. اگر انرژی مورد نیاز برای از بین بردن یک سیارک را به طور دقیق محاسبه نکنید، احتمالاً قسمت های زیادی ایجاد خواهید کرد. – و برخی از آنها می توانند با انرژی زیادی به زمین بخورند.
هیچ کس نمی خواهد منتظر بماند تا بمب اتمی بتواند زمین را نجات دهد. اما بشریت ممکن است روزی انتخابی نداشته باشد: ناسا تخمین می زند که حدود 17000 سیارک بزرگتر از 140 متر در نزدیکی زمین وجود دارد که هنوز شناسایی نشده اند.
دانشمندان در تلاش هستند تا احتمال ناپدید شدن سیارک ها را کاهش دهند. تلسکوپ فضایی آینده ناسا قصد دارد دو سوم این تهدیدات کوچک را شناسایی کند. موفقیت آن می تواند برای مردم این سیاره تسکینی باشد، زیرا آنها بیشتر تمایل دارند چیزی را از چشمان خود پنهان کنند.
