[ad_1]
در یک صبح آفتابی اما برفی در منطقه جنگلی بلاروس در مرز لهستان، صدها مهاجر برای غذا و آب گرم صف می کشند.
به گزارش فرارو، آنها بیش از یک ماه است که به امید پیوستن به اتحادیه اروپا در اینجا گیر کرده اند. با وجود چندین تلاش ناموفق برای تهاجم به مرز در هوای سرد، بسیاری هنوز امیدوارند که اجازه ورود به آن داده شود.
از 8 نوامبر، گروه بزرگی از مهاجران، عمدتا کردهای عراقی، در بلاروس در مرز لهستان گیر افتاده اند. اکثر مهاجران از درگیری های داخلی یا ناامیدی فرار می کنند و هدفشان رسیدن به آلمان یا دیگر کشورهای اروپای غربی است.
به گفته صلیب سرخ بلاروس، حدود 600 مهاجر تا پایان ماه دسامبر پناه خواهند گرفت. اینجا انباری است که در آن کمپ های موقت برپا کرده اند و تشک ها و چادرها را پشت سر هم گذاشته اند. مقامات بلاروس و صلیب سرخ برای آنها مواد غذایی و سایر لوازم فراهم کرده اند.
لهستان موضع محکمی در برابر مهاجرت غیرقانونی اتخاذ کرد، مرزهای خود را سفت کرد و کسانی را که به دنبال ورود به بلاروس بودند اخراج کرد. رویکرد لهستان به طور گسترده توسط سایر کشورهای اتحادیه اروپا که تلاش می کنند موج مهاجرت را متوقف کنند، پذیرفته شده است، اما از سوی گروه های حقوق بشری نیز مورد انتقاد قرار گرفته است.
مقامات بلاروس از لهستان و دیگر کشورهای اروپایی به دلیل بدرفتاری با مهاجران انتقاد کرده‌اند، اما به دنبال بازگرداندن آنها و فراهم کردن شرایط زندگی بهتر برای کسانی هستند که در آن سوی مرزها زندگی می‌کنند.
اما با کاهش دما به زیر صفر، زندگی در مرزها چالش برانگیزتر می شود. در یک انبار گرم شده، هوا هنوز آنقدر سرد است که مردم لباس های بیرونی خود را می پوشند.
زانیار دلشاد، جوان 18 ساله عراقی، گفت که مهاجران به دلیل سرمای هوا نیاز به کمک فوری داشتند. او گفت: «خیلی سرد است و فکر نمی‌کنم مردم بتوانند آن را تحمل کنند.
اکثر مهاجران می گویند که می خواهند به آلمان بروند، در حالی که دیگران می گویند که می خواهند در هر کشوری بمانند تا مجبور نباشند به عراق بازگردند.
فرهاد محمد، یک مهاجر 34 ساله از کردستان عراق می گوید: «اگر بلاروس، روسیه، لهستان، لیتوانی یا هر کشور دیگری به ما تابعیت بدهد، من آن را می پذیرم. برایم مهم نیست، اما هرگز به عراق برنمی گردم.
احمد، یک مرد 27 ساله عراقی، گفت: “من نمی خواهم در عراق زندگی کنم، زیرا زندگی در آنجا سخت است، ما در عراق زندگی داریم.” زندگی ما در آنجا امن نیست. او گفت همسرش اخیراً فرزند دوم خود را در اینجا به دنیا آورده است.
[ad_2]
